De eerste wasronde is in heet water, boven de 60 graden. Ik kies er een hete dag voor uit, dan blijft het water buiten in de zon, onder het plastic, lang heet.

Het duurt wel even, voor ik die kuip gevuld heb. Er komt stinkend bruin water van de wol af. Als het bad afgekoeld is gooi ik het water in de tuin, die kan wel wat vocht gebruiken.

De wolkuip verhuis ik naar de badkamer. Als de wol genoeg is afgekoeld om niet te schrikken van het koude water, gaat het erin, met wat elke-dag-shampoo.

Alleen… wat ziet dat er raar uit… , en het wil maar niet oplossen, allemaal witte vlokjes, het lijkt wel crème. Kijk ik op de fles, blijk ik elke-dag-crèmespoeling gekocht te hebben. Bestaat dat ook al? Ik had elke dag gelezen en hoppakee in het winkelmandje. Toen heb ik er maar shampoo bijgevoegd. Zonde om al dat water ongebruikt weer weg te spoelen. De wol zal wel extra zacht aanvoelen straks??

Een heleboel strootjes en andere plantdelen peuter ik er in de was uit, en de vette puntjes die ik zo al vlooiend tegenkom, week  ik los. Daarna nog drie keer spoelen, waarvan de laatste keer met een vleugje azijn. Ik ben tot ’s avonds laat bezig, vandaar dat die laatste foto’s wat korrelig zijn.

De volgende ochtend rol ik de wol in handdoeken om het meeste water eruit te krijgen, nu ligt het op het rek te drogen. Het is een stuk schoner, het ruikt lekker.

Werkplek gemaakt achter het huis waar ik de wol uit de zakken gooi om de vieze stukken uit te zoeken, en weg te halen.

Deze vacht is wel het meest verontreinigd door stro, ik krijg het er voor een deel gewoon niet uit.

Dit krijg je als je wol betrekt van een boer die de schapen niet speciaal voor de wol houdt. De scheerder houdt er ook geen rekening mee. Ik denk dat ze deze vachten anders weg zouden gooien. Maar voor mijn doel, het graskleed, kan een of twee strootjes geen kwaad. Stro is gras, toch?

Vandaag de wol van zes schapen opgehaald in Bunnik! Lekker geurtje in de auto.

Boer Willie wilde er geen geld voor, alleen een ‘bosje chrysanten’.

Ik heb twee bossen pioenrozen gebracht.

Ik heb meer wol besteld, want stel dat ik niet genoeg heb! Ik heb vijf schappenjassen verwerkt, en er nu zes bijbesteld. Dit keer komt de wol van de schapen bij het Fort bij Rhijnauwen. Want bij de boer van wie ik het de vorige keer haalde, zag ik dit jaar alleen gevlekte schapen.

Ik raak vertrouwd met de materie: wol. Het vet, de geur, de zachtheid.

Op 19 juli is het vijfde, laatste, schaap gewassen.

De lokken van het schaap

Uitkloppen en -pluizen; in heet water; koud wassen met shampoo en spoelen; drogen.

Het wasproces in vier foto’s.

Eerst klop ik de vacht uit en verwijder stro. Dan gaat het 20 minuten in heet water, > 60 °C, om het vet eruit te wassen. Hieronder zie je wat er vanaf gekomen is. Ik heb het er wel wat langer in laten zitten, omdat de temperatuur misschien wat gedaald is. Ik doe het werk achter in de tuin. De hitte van deze zomer helpt erbij.

Ik kan het water niet laten afkoelen terwijl de wol erin zit, anders zet het vet zich weer vast. Ik haal de wol uit het hete water en doe het in minder heet water, omdat de wol niet mag schrikken. Dat doe ik een paar keer.
Als de wol helemaal afgekoeld is, stop ik het in koud water, waarna ik wat elke-dag-shampoo toevoeg. Ik roer het een klein beetje, af en toe. Na deze wasbeurt spoel ik de wol drie keer door het weer in schoon koud water te doen en voeg de derde keer wat azijn toe.

Er is heel wat water voor nodig, terwijl er droogte heerst in Nederland. Het is heet en het regent niet. De boeren hebben een probleem. Ik probeer zoveel mogelijk water te hergebruiken, bijvoorbeeld door er de WC mee door te spoelen.

De uitgespoelde wol wikkel ik in een paar handdoeken om het overtollige water eruit te persen, daarna leg ik de wol op een droogrek binnen of buiten in de schaduw. Af en toe keer ik het om, tot het helemaal droog is. Dan gaat het voorlopig weer in een gesloten plastic zak om het te bewaren.

De wol blijft aan elkaar klitten alsof het één geheel is. De bruine stukken van de achterkant van het schaap trek ik er nu af, die zijn te vies.

Deze lijkt wel een beer! Ook de nekstukken probeer ik te onderscheiden, want die zouden vervilt zijn en onbruikbaar. Ik heb natuurlijk geen ervaring hiermee, en selecteer op goed geluk.

Wat ik overhou, gaat weer in de zakken.

Toen ik aan kwam rijden was boer van Dijk druk bezig op zijn knieën het halve erf zelf te bestraten.

Op vrijdag 8 juni kon ik eindelijk mijn schapen ophalen bij Hofstede Rhijnauwen in Bunnik, de wol welteverstaan.

Verbaasd keken de schapen hoe hun winterjassen in vuilniszakken gepropt werden en achter in mijn auto geladen.

De gekortwiekte beesten mochten nog niet naar buiten, anders zouden ze verbranden van de zon, net als wij.

Hoewel het vandaag heel toevallig pijpenstelen regende.