Half kleed buiten gefotografeerd
Sinds 29 september, een maand geleden, toen eindelijk de eerste helft van het kleed af kwam, maak ik me al druk over de volgende stap: het buiten met goed licht fotograferen. Het lijkt maanden, als je bedenkt hoe ik opzag tegen dit deelproject. Ik moest ervoor naar buiten treden met waar ik al die tijd in het tamelijk ongeziene aan werkte.
Ik had een interessante locatie op het oog, maar de weg daarheen is alleen voor bestemmingsverkeer. Mag ik mij daar onder rekenen? Mijn bestemming is een mooie plek voor een foto, waar je niet mag parkeren. En ging ik daar dan toch mijn auto neerzetten? Wat als er net een boswachter aan kwam, een orderbewaarder, een toezichthouder, die had vast geen begrip voor zo’n verlegen kunstenaar. En dit waren maar een paar overwegingen, onder zoveel obstakels die in mijn hoofd een berg vormden.
Vanochtend, het stormde, het regende niet, de zon scheen, het is nu of nooit! Ik kwam in actie.
Ik sprong over de heg, hup, afdekzeil ook over de heg, kleed in opgerolde staat erover, hup, hup, hup. Niet aarzelen, gaan! Zeil uitspreiden, kleed uitrollen.
Achter het huis ligt de rivier de Kromme Rijn, aan een veldje. Eén hond op afstand moeten en weten te houden, enkele pissebedden… Aan sommige bladeren oogluikend toegang verschaft, die kwamen even aanwaaien. Eén buurman verantwoording afgelegd over wat ik aan het doen was. Waarom ik toch zo beschaamd ben als ik me met mijn werk in de wereld vertoon… verrekte lastig struikelblok. Afijn, de foto’s!
Daar ligt het, nog steeds niet superscherp… Ik beloof, als het helemaal af is, dan zal ik alle obstakels, in en buiten mezelf, met heldenmoed te lijf gaan, en overwinnen! Nietsontziend zal ik mijn weg banen naar mijn enige doel, doortastend, goed voorbereid, en met versterking van anderen. Dan zal ik in het bos van Amelisweerd een fotosessie op touw zetten.
