Blessures

Ja ja, blessures!

De laatste maanden dat ik aan de eerste helft werkte, kreeg ik last van mijn schouder. Een overbelaste spier en het slijmbeurs licht ontstoken. Ik weet niet of het van het werken aan het kleed kwam,  maar ik had er tijdens het weven en knopen wel last van, ik werkte ook steeds meer boven mijn macht, omdat ik geen ruimte meer had op het raam om het kleed verder naar beneden te draaien. Ik heb natuurlijk doorgewerkt, maar ging op een bankje staan om er makkelijker bij te kunnen.

Op een verhoginkje dus.

Aan het einde van het jaar, halverwege december was de eerste helft van het kleed alweer een paar maanden af. Ik was ook al bijna klaar met de voorbereiding voor het vervolg, toen brak ik mijn arm. ’s Avonds werk ik op het expeditieknooppunt van Postnl, daar ben ik gestruikeld over een postzak en onderuit gegaan. Ik had die zak er net daarvoor zelf neergezet, maar dat was ik even vergeten. Ik ving mezelf op op mijn rechterarm (oeps! de foto is in de spiegel gemaakt:))

gebroken arm, van onder tot boven in drukverband

Kon ik vier weken niets doen, een ongeplande kerstvakantie. En nu is het 2023.

Vier (vakantie)dagen

Vakantie?

’s Avonds werk ik bij de Post, maar vorige week had ik vrij, om te werken. Het benauwt me steeds meer dat het project zo langzaam vordert. Ik had me op een gegeven moment tot doel gesteld dit jaar de ene helft van het kleed af te krijgen, niet na zorgvuldige planning en berekening, maar omdat het moest, wilde ik de haalbaarheid van dit project in blijven zien. Het lukt niet, natuurlijk niet. Het kan niet.

Ik ben wel zo ver dat ik kijk naar wat ik al heb, en, doordrongen van de realiteit hoe langzaam het gaat, denk ik : hoe is het mogelijk dat ik dat al gedaan heb??

Vier vakantiedagen werk       Vordering in vier vakantiedagen, over de gehele breedte

Dit is het resultaat – boven het rode draadje – van vier dagen weven en knopen leggen, als ik vakantie heb van mijn avondbaantje. En dan heb ik nog niet eens uitgerust of me ontspannen! Wel de afwas gedaan, een keer hardgelopen, boodschappen, maar niets vakantieachtigs. Afijn, ik schaam me er bijna voor het te laten zien, is het gekkenwerk?

Op de tweede foto zie je het werk in zijn geheel, en boven de rode streep wat ik in die vier dagen gedaan heb. Je ziet trouwens een deel van wat al af is, want een even lang stuk (iets langer zelfs) zit aan de achterkant. Het hangt dubbel.

Wisselen, weven en knopen

Wisselen en weven

Ik heb dit filmpje toch maar 2x versneld omdat het anders helemaal te lang wordt. Dit is het wisselen van de scheringdraden. Om de twee draden weef ik er twee doorheen. Je ziet hoe ik de achterste dradenparen naar voren haal. Aan de rechterkant wikkel ik met een wollen draad een paar maal achtjes om de draden daar, als rand van het kleed. Vervolgens weef ik twee draden.

 

In werkelijkheid ben ik hier zes minuten bezig, valt me nog mee.

Knopen

Zo langzaam, zo dus. Hier zie je het knopen, elke regel zo’n 140 knopen op een rij.

 

Als alle knopen gelegd zijn, wissel ik de scheringdraden weer om, de voorste gaan naar achteren, twee draden weven en dan weer knopen.

En zo almaar door…

 

Eindelijk begin ik met weven

Eindelijk begin ik met weven!

Het is juli 2020. Ik heb genoeg jute en wol klaar om aan het eigenlijke werk te beginnen: het weven en knopen van het grasvloerkleed. De jute is gewassen en geel en groen gekleurd in natuurlijke verfprocessen, de wol is gewassen, gesponnen, getwijnd en ook geel en groen geverfd.

Ik begin met een rand, ik zag dat op een youtube filmpje https://youtu.be/-Ywu7jGd56o  , en het lijkt me toch wel aardig om met zo’n sierrand te beginnen voordat ik met het grove knoopwerk aan de gang ga. Het lijkt me een mooie overloop tussen de vloer en het kleed.

Een geweven rand

De steek die aaneengesloten doorloopt heet (kennelijk) sumakh. Ik geloof dat die steek stevigheid aan het begin geeft. De latjes heb ik door de scheringdraden gestoken, om de onderkant recht te houden en om de dradenparen een beetje op hun plaats te houden. Dat werkt aardig.

Ik wil niet zeggen: ik doe maar wat, want ik heb me zo goed ik kon voorbereid op elk onderdeel van dit project, maar het voelt toch alsof ik op onvaste materie loop. Als het kleed klaar is zal ik pas weten hoe ik het moet doen, wat het effect is van alles, maar dan zal ik hoeveel jaar verder zijn… ?

De schering zit op het weefraam

De schering zit op het weefraam. Onderweg had ik een foutje gemaakt, dat toch vrij groot was doordat het in het begin zat, en ik honderden draden weer terug af moest wikkelen, waarna alleen kleine foutjes, vergissingen van drie tot tien draden terug.  Nu zit het er, foutloos hoop ik, allemaal op.

De schering op het weefraam

Het zijn 556 draden (wikkelingen eigenlijk, want ze zitten aan elkaar als één lange draad). Dit zou op 117 cm breedte weef- en knoopsel uit moeten komen. Voor deze getallen combineerde ik mijn berekeningen, die steeds en allemaal andere uitkomsten hebben, met mijn idem metingen, en het oog en de intuïtie en de hoop.

De schering op het raamwerk sterk in persepectief

Het is net een harp. Nu er op spelen.

Dan ontdek ik een foutje

Ik heb weer 200 gram nieuwe geel geverfde jute, en ik gebruik die om naarstig verder te wikkelen aan de schering. Dan ontdek ik een foutje: ik heb twee keer achter elkaar een dradenpaar boven de kruisstok langs laten lopen, in plaats van om en om onder- en bovenlangs.

200 gram geel geverfde jute

Ik probeer het eerst zo op te lossen, zonder uit te halen. Dat is een heel gepriegel. Dan ontdek ik nog twee foutjes, veel verder aan het begin. Ik had daar de draad onderlangs om de weefboom heen laten lopen in plaats van bovenlangs. Dat kan echt niet, want dan kan ik het weefsel niet meer om de boom laten rollen, de twee kanten zitten dan namelijk aan elkaar vast, de onderzijde en de bovenzijde.

Hoe kan ik dit over het hoofd hebben gezien? Ik check alles keer op keer, en toch… Het gevolg is dat ik weer moet ontwikkelen tot ongeveer 100 draden, helemaal tot in het groen.

Kijk, al deze bolletjes heb ik weer van het weefraam gehaald.

wel vier bolletjes jute van de uitgehaalde schering

Hieronder een foto van hoe de scheringdraden lopen: onderlangs heen en bovenlangs terug. Hiertussen kan ik zien of er niet een draad kruist, dus per ongeluk schuin van onder naar boven loopt of van boven naar onder. Om het goed te kunnen zien moet ik met mijn neus op de grond liggen; ik ga met mijn hand tussen de draden door om te voelen of ik geen obstructie tegenkom.

Een blik tussen de rondgaande scheringdraden

Goede les, grrrrrr. Ik moet dus geen muziekje meer op de achtergrond hebben, of onderwijl een podcast beluisteren.

Omdat het eentonig werk is, heeft mijn geest de neiging afleiding te zoeken, ook als ik geen muziek luister. Maar ik moet mijn volle concentratie op het werk houden.

Dit is zo’n gedane zaak, die een keer moet hebben, anders neemt hij hem niet meer.

De helft van de scheringdraden

De helft van de scheringdraden zit erop. Het is een vermoeiend karwei, het raam ligt op de grond, ik moet steeds bukken, hurken en weer omhoog komen. Regelmatig lig ik met mijn neus op de grond om te kunnen zien hoe de draden lopen.

Ik moet supergoed opletten, elke draad nalopen, of ik niet net onderlangs in plaats van bovenlangs om de weefboom heen gegaan ben, of andersom, of ik niet net een draad te weinig geteld heb, of teveel. Een vergissing is zo gemaakt, maar niet op te lossen. Foutloos werken is moeilijk, bijna niet te doen. Maar het moet, anders heb ik gedurende dit hele weef- en knoopwerk een probleem.

De helft van de scheringdraden

gele en groene scheringdraden

Ik ben over de helft, denk ik, ik zit op 300 wikkelingen, Lees verder

Het opzetten van de scheringdraden

Vandaag ben ik begonnen met het opzetten van de scheringdraden voor mijn vloerkleed. Ik geloof dat het een aantal van 940 moet worden, al kan ik me daar niets bij voorstellen, het lijkt zo veel. Ik heb het uitgerekend op basis van mijn proefkleedje, 49 draden – moest natuurlijk 50 zijn, maar had ik er weer één vergeten – was 13 cm. Mijn berekeningen kloppen niet altijd. We gaan het zien.

Zoals je ziet is mijn weefraam nogal basic. Het kan niet eenvoudiger: een raamwerk van twee lange balken die door drie dwarse latten met elkaar verbonden zijn; onder- en een bovenaan liggen ronde stokken, zodat ik het weefsel door kan rollen, hopelijk. Dat dunne ronde stokje in het midden daar kruis ik de scheringdraden, steeds twee onderlangs / twee bovenlangs.

Mijn eenvoudige weefraam

Onder het raam ligt het patroon, dat is ook nogal simpel. Het toont alleen waar het groen ophoudt en geel begint.

Weefraam met patroon

Per 10 bind ik er een draadje omheen, boven en onder, in de hoop dat ze dan niet door elkaar gaan lopen, wat ik al eens meegemaakt heb in eerdere weefoefeningen. Het is moeilijk om de spanning overal gelijk te houden, omdat het één lange draad is.

De eerste scheringdraden op het weefraamDe eerste scheringdraden

Ik ben nog wel even bezig.

Weefoefeningen

Vorig jaar heb ik als weefoefeningen een drietal sjaals geweven. Dit was de derde en de grootste in die serie: een omslagdoek voor Luisa.

Omslagdoek

Mijn weefraam in vol ornaat

Weefraam met scheringdraden

Omdat ik het elke keer weer vergeet – straks zit er weer een tijd tussen – heb ik foto’s gemaakt van hoe ik de ophaler instel: een draad onder de dradenparen doorhalen die niet over maar onder de kruisstok langsgaan, de tegenovergestelde paren.

De ophaler instellen

Dan haal ik na elk paar een lus naar boven die ik over de ophaalstok rijg. De ophaler is klaar.

De ophaler is klaar

De lussen trekken de dradenparen naar boven die bij de ophaler horen.

De ophaler omhoogtrekken

En hieronder trek ik aan de andere stok, de kruisstok, zodat de andere dradenparen naar boven  komen.

De kruisstok omhoog trekken

De omslagdoek is klaar. Het was een heel karwei. Hij lijkt op deze foto heel mooi gelijk, maar de eerlijkheid gebied mij te verklappen dat er iets heel erg mis was met de spanning. Het zijn niet voor niets: weefoefeningen. De sjaal werd steeds smaller. Later heb ik pas geleerd dat ik de inslagdraad er met een boogje in moet slaan, anders is er geen ruimte voor de draad om op en neer te gaan over de schering, en dan wordt hij dus te strak.

Luisa's omslagdoek hangend

De wybertjes heb ik erop gemaasd. Het ziet er zo wel schattig uit, toch? Die geschulpte randen was ook iets speciaals. Hoe heb ik dat ook weer gedaan? Maar gelukkig heb ik dat voor mijn vloerkleed toch niet nodig.