Ik heb weer 200 gram nieuwe geel geverfde jute, en ik gebruik die om naarstig verder te wikkelen aan de schering. Dan ontdek ik een foutje: ik heb twee keer achter elkaar een dradenpaar boven de kruisstok langs laten lopen, in plaats van om en om onder- en bovenlangs.

Ik probeer het eerst zo op te lossen, zonder uit te halen. Dat is een heel gepriegel. Dan ontdek ik nog twee foutjes, veel verder aan het begin. Ik had daar de draad onderlangs om de weefboom heen laten lopen in plaats van bovenlangs. Dat kan echt niet, want dan kan ik het weefsel niet meer om de boom laten rollen, de twee kanten zitten dan namelijk aan elkaar vast, de onderzijde en de bovenzijde.

Hoe kan ik dit over het hoofd hebben gezien? Ik check alles keer op keer, en toch… Het gevolg is dat ik weer moet ontwikkelen tot ongeveer 100 draden, helemaal tot in het groen.

Kijk, al deze bolletjes heb ik weer van het weefraam gehaald.

Hieronder een foto van hoe de scheringdraden lopen: onderlangs heen en bovenlangs terug. Hiertussen kan ik zien of er niet een draad kruist, dus per ongeluk schuin van onder naar boven loopt of van boven naar onder. Om het goed te kunnen zien moet ik met mijn neus op de grond liggen; ik ga met mijn hand tussen de draden door om te voelen of ik geen obstructie tegenkom.

Goede les, grrrrrr. Ik moet dus geen muziekje meer op de achtergrond hebben, of onderwijl een podcast beluisteren.

Omdat het eentonig werk is, heeft mijn geest de neiging afleiding te zoeken, ook als ik geen muziek luister. Maar ik moet mijn volle concentratie op het werk houden.

Dit is zo’n gedane zaak, die een keer moet hebben, anders neemt hij hem niet meer.

Vandaag ben ik begonnen met het opzetten van de scheringdraden voor mijn vloerkleed. Ik geloof dat het een aantal van 940 moet worden, al kan ik me daar niets bij voorstellen, het lijkt zo veel. Ik heb het uitgerekend op basis van mijn proefkleedje, 49 draden – moest natuurlijk 50 zijn, maar had ik er weer één vergeten – was 13 cm. Mijn berekeningen kloppen niet altijd. We gaan het zien.

Zoals je ziet is mijn weefraam nogal basic. Het kan niet eenvoudiger: een raamwerk van twee lange balken die door drie dwarse latten met elkaar verbonden zijn; onder- en een bovenaan liggen ronde stokken, zodat ik het weefsel door kan rollen, hopelijk. Dat dunne ronde stokje in het midden daar kruis ik de scheringdraden, steeds twee onderlangs / twee bovenlangs.

Onder het raam ligt het patroon, dat is ook nogal simpel. Het toont alleen waar het groen ophoudt en geel begint.

Per 10 bind ik er een draadje omheen, boven en onder, in de hoop dat ze dan niet door elkaar gaan lopen, wat ik al eens meegemaakt heb in eerdere weefoefeningen. Het is moeilijk om de spanning overal gelijk te houden, omdat het één lange draad is.

Ik ben nog wel even bezig.

Vorig jaar heb ik als weefoefeningen een drietal sjaals geweven. Dit was de derde en de grootste in die serie: een omslagdoek voor Luisa.

Mijn weefraam in vol ornaat

Omdat ik het elke keer weer vergeet – straks zit er weer een tijd tussen – heb ik foto’s gemaakt van hoe ik de ophaler instel: een draad onder de dradenparen doorhalen die niet over maar onder de kruisstok langsgaan, de tegenovergestelde paren.

Dan haal ik na elk paar een lus naar boven die ik over de ophaalstok rijg. De ophaler is klaar.

De lussen trekken de dradenparen naar boven die bij de ophaler horen.

En hieronder trek ik aan de andere stok, de kruisstok, zodat de andere dradenparen naar boven  komen.

De omslagdoek is klaar. Het was een heel karwei. Hij lijkt op deze foto heel mooi gelijk, maar de eerlijkheid gebied mij te verklappen dat er iets heel erg mis was met de spanning. Het zijn niet voor niets: weefoefeningen. De sjaal werd steeds smaller. Later heb ik pas geleerd dat ik de inslagdraad er met een boogje in moet slaan, anders is er geen ruimte voor de draad om op en neer te gaan over de schering, en dan wordt hij dus te strak.

De wybertjes heb ik erop gemaasd. Het ziet er zo wel schattig uit, toch? Die geschulpte randen was ook iets speciaals. Hoe heb ik dat ook weer gedaan? Maar gelukkig heb ik dat voor mijn vloerkleed toch niet nodig.