Vandaag bezocht ik Museum Veenendaal, omdat ik ontdekt heb, dat mijn roots in Veenendaal liggen, van mijn vaders kant. Het zit dus toch in mijn dna! Wie weet hoeveel generaties voorouders thuis hebben zitten spinnen en kammen, en hoeveel voorneefjes en -nichtjes in de wolfabrieken geploeterd hebben van ’s ochtends zes tot half zeven ’s avonds.

De reclameposters van Scheepjeswol vallen op, want ze zijn in kleur, terwijl de personen daaronder op de bank met net zulke mooie truien aan als de modellen op de posters, in zwart wit zijn.

Smyrna! Oftewel knopen, een van de technieken die ik in mijn tapijt ook ga toepassen.

Een weefgetouw, veel ingewikkelder dan het mijne.

Tekst over fabrieksarbeiders in de wolindustrie.