Ik ben lid geworden van allerlei spin-, weef- en wolgroepen op facebook.
Daar kwam ik het groen verven met rietpluimen tegen. Dus heb ik een dagdeel of vier besteed aan het verzamelen van de pluimen, die op verschillende plaatsen in Bunnik en Utrecht langs water en natte greppels staan. Het zouden de pluimen moeten zijn die net uit zijn.
400 gram
En nu zitten ze in de pan.
Mijn spinnewielen! Nu heb ik er twee, gepoetst, met nieuwe haakjes en leertjes, en de verbindingen met de pedalen heb ik ook vervangen. Ze zouden moeten lopen als een zonnetje.
Het zijn net twee persoontjes.
Ik vind zo iemand wel onverschillig voor een vakman.
Ik nam de oude leertjes mee als voorbeeld, twee stukjes leer met aan de uiteinde gaatjes. Aan de ene kant waren de gaatjes klein, daar moest een spijker / dun schroefje door. Aan de andere kant was het gat groter voor een dikkere bout. Heeft die schoenenhersteller er vier dezelfde gaten in gemaakt, is hij blind? Hoe moeilijk kan het zijn. Bovendien waren de riempjes breder en dikker.
Misschien vond hij de opdracht te klein om er veel aandacht aan te besteden. Er werken wel twee spinnewielen op. Wat zegt omvang over complexiteit?
Nu toch in orde.
Hoewel de leertjes ook iets breder zijn…
Ai, even afwachten maar. Ik heb het nog niet uitgeprobeerd.
Nadat professional Mea mijn spinnewiel bekeken heeft, werd het leertje van de schoenmaker definitief verwijderd, het was dus ook te breed, het werkte niet, ik had er niets aan. Dit onderdeel blijkt een essentiële functie te vervullen. Het wiel trekt, het leertje remt af, in combinatie kunnen ze het juiste evenwicht bewerkstelligen. Ik heb bij Louët het juiste leertje besteld.
Nieuwe haakjes aan de vlucht van mijn Louët spinnewiel.
Op 13 augustus komt er toch een aanbieding van een
op-zolder-Louet-spinnewiel, van een cursist Aquarellen.
Met een molenhaspel. En drie klossen!
De 17e kan ik het in Utrecht ophalen.
Jammer genoeg zit er maar één klos bij mijn tweedehands hako spinnewiel. Spinnen kan dus wel, maar voor twijnen, het in elkaar draaien van twee gesponnen draden, heb ik nog twee klossen nodig. Ze zijn niet meer te krijgen. Ik kan ze laten vervaardigen bij een houtdraaierij, dat kost € 100 excl.
Zomer 2017 kreeg ik een uitnodiging voor een groepsexpositie in Studio28 in Apeldoorn. Het thema was ‘een zomers gevoel’. Het klonk mij als een (te) licht thema in de oren, bijna alsof het geen kunst mocht heten.
Wonder boven wonder kreeg ik een idee. Een zomers gevoel paste bij mijn herinnering aan iemand die ik gekend heb op een bepaalde plek gedurende een bepaalde zomer. We bestonden allebei maar half, behalve op dat vierkantje gras waar wij toen, net volwassen, als kinderen badminton speelden zonder dat iemand er last van had, ook wijzelf niet van onszelf, zoals doorgaans. Het is altijd een raar blokje in de tijd gebleven, een loshangend kubusje, vrij van narigheid, zorgen, schuld, ongemak, onbeladen, bijna alsof het er niet was.
Ik kocht een stramien, knoopte met draden het malse gras en vlocht er wat platter het vacuum van een badmintonracket in, zoals de afdruk van een tent nadat de kampeerders vertrokken zijn.
Later kreeg ik een idee voor een voortzetting van het thema, de diepte in, over mensen die me dierbaar zijn, die er niet meer zijn, van wie niets overgebleven is dan de afdrukken in mij, Gras 2.
Ik raak vertrouwd met de materie: wol. Het vet, de geur, de zachtheid.
Op 19 juli is het vijfde, laatste, schaap gewassen.
De lokken van het schaap
Uitkloppen en -pluizen; in heet water; koud wassen met shampoo en spoelen; drogen.
Het wasproces in vier foto’s.
