Lukken en mislukken

Geplaatst op by

Alles is een kwestie van lukken en mislukken. Ik streef ernaar alles wat ik leer te verwerken in het kleed, ook wat nog niet optimaal gelukt is.

In het begin kon ik nog niet goed spinnen, ik was het aan het leren. Hieronder bijvoorbeeld zitten van die kronkeltjes in de draad, doordat de twee gesponnen draden daar te sterk getwijnd oftewel in elkaar gedraaid zijn, op andere plaatsen is het juist weer te los.

overtwijnde draad

Ik kan steeds gelijkmatiger spinnen, dat is leuk, maar de draden worden ook steeds dunner, omdat ik dat nu kan. Voor het kleed, daar kom ik nu achter, heb ik dikke stevige draden nodig, dus: goed dat nog niet alles gesponnen is.

Soms heb ik draden die zo dun en broos zijn, dat ik elke stukje vooraf aan de knoop nog eens tussen mijn handen in elkaar draai, daarna dubbel doe en de andere kant op laat draaien (twijnen). Dan heb ik hem dubbel, hij is sterker. Op die manier kost een regel knopen nòg meer tijd! Maar ik wil alles gebruiken, alles een plaats geven in het geheel. Hoe groter het kleed wordt, hoe meer werken mooie en minder mooie stukken samen aan een eenheid. Hij wordt daardoor hoe groter hoe mooier.

Het kleed in de maak

 

Oude Rietpluimen

Geplaatst op by

De oude rietpluimen van vorig jaar, daar waar ze niet gesnoeid zijn, staan nog geel langs de oever, of beige of lichtbruin, hoe wil je het noemen, of kleurloos, zoals wij grijs worden. Het ziet er toch mooi uit, vooral als de zon er op staat en ze oplichten in het landschap.

Oude rietpluimen

Mooi hè, maar kleur valt er niet meer aan te onttrekken. In september, dan moet ik weer plukken, de nieuwe rode pluimen knippen, mijn groene kleur bij elkaar verzamelen.

Gele rietpluimen

Update kleed eind september 2020

Geplaatst op by

Update kleed eind september

Hier zijn wat foto’s van de vorderingen aan het graskleed. Per dag vorder ik minstens drie regels knopen.

Ik ben aangekomen aan het onderdeel tentafdruk, het lichte gedeelte.

Vorderingen kleed tot 12 oktober 2020

Ik ben nog niet op de helft van dit kwart van het kleed. In het begin lag het werk een stukje boven de grond op stoelen, tot ik er niet goed meer bij kon. Nu heb ik het weefraam tegen de muur staan, dat werkt beter. Omdat het zo langzaam gaat, en ik me daar heel druk om zou kunnen gaan maken, vermaak ik me onderwijl met podcasts en luisterboeken. de luisterboeken leen ik van de online bibiotheek. Ik heb net Wild van Cheryl Strayed uitgeluisterd (in het Nederlands), dat paste helemaal bij mijn karwei.

https://www.onlinebibliotheek.nl/catalogus/428839274/wild–over-jezelf-verliezen–terugvinden-en-1700-kilometer-hiken-cheryl-strayed

Het vertelt over Cheryl die als 26 jarige het Pacific Crest Trail loopt, door Noord Amerika van de Mexicaanse naar de Canadese grens, helemaal overgeleverd aan de natuur, in haar eentje!

De pluimen zijn uitgebloeid

Geplaatst op by

De pluimen zijn uitgebloeid. Jammer!

Bruine, uItgebloeide rietpluimen

Maar het ook wel rustig, want ik kon geen pluim zien of ik dacht: ik moet plukken, ik moet verven! Nu kan het nog! En ik zag er altijd tegenop om op pad te gaan, omdat ik bang was dat een voorbijganger me zou gaan vertellen dat het niet mocht, hoewel ik altijd zo plukte, dat niemand kon zien dat er iets miste. Ik plukte verspreid, en de rietpluimen groeien trouwens als kool.

Uitgebloeide, bruine pluim voor herfstwolken

Het is herfst.

Laatste keer pluimen plukken dit seizoen

Geplaatst op by

Laatste keer pluimen plukken dit seizoen

Pluimen in de wind. Het is een mooi gezicht, ze zijn zo hoog. Ze woekeren ook een beetje, alleen de winde kan ze aan.

rode pluimen in de wind

Laatste pluk denk ik dit seizoen. De meeste pluimen beginnen bruin te worden, op sommige plaatsen zijn de bermen waar ze stonden al gemaaid. De jonge pluimen zijn donkerrood en het meest geschikt voor mijn doel: groen verven!

Er kwamen donderwolken en het rommelde en knalde alom,  toch was het nog steeds niet boven mij. Uiteindelijk werd ik toch ingehaald: de laatste pluimen plukken in de regen.

Ik heb ontdekt dat ik kleur van de door de pluimen groen geverfde wol nog dieper en donkerder kan maken: na het pluimenverfbad, gaan ze in de indigo.

De gele bol ligt erbij voor het contrast.

Groene wol door verven met rode rietpluimen en indigo

De winde windt zich om de pluim. Met witte bloemen, maar die heb ik niet op de foto, stom!

rietpluim door winde omwonden

Het gaat heel langzaam

Geplaatst op by

Het gaat heel langzaam.

Tussen 17 en 26 juli was dit de vordering. Hoeveel jaren ga ik hier nog aan werken? Waar ben ik aan begonnen?

De knoop leg ik om vier draden heen. Elke regel van 556 draden betekent 556:4 = 139 knopen.

De eerste rijen knopen van het graskleedDe volgende rijen knopen

Wat je hier ziet is nog maar een kwart van het totale kleed. De onderkant is het andere kwart, het moet geleidelijk naar boven gedraaid worden. Als ik dit helemaal rondom volgeweven en volgeknoopt heb,  moet ik hetzelfde nog een keer doen in spiegelbeeld. Daarna wil ik de twee helften aan elkaar maken door de zijranden die ik kaal gelaten heb, op elkaar te leggen en door knopen aan elkaar te verbinden.

Een kwart van het kleed

Ik ben nog wel even bezig…

Eindelijk begin ik met weven

Geplaatst op by

Eindelijk begin ik met weven!

Het is juli 2020. Ik heb genoeg jute en wol klaar om aan het eigenlijke werk te beginnen: het weven en knopen van het grasvloerkleed. De jute is gewassen en geel en groen gekleurd in natuurlijke verfprocessen, de wol is gewassen, gesponnen, getwijnd en ook geel en groen geverfd.

Ik begin met een rand, ik zag dat op een youtube filmpje https://youtu.be/-Ywu7jGd56o  , en het lijkt me toch wel aardig om met zo’n sierrand te beginnen voordat ik met het grove knoopwerk aan de gang ga. Het lijkt me een mooie overloop tussen de vloer en het kleed.

Een geweven rand

De steek die aaneengesloten doorloopt heet (kennelijk) sumakh. Ik geloof dat die steek stevigheid aan het begin geeft. De latjes heb ik door de scheringdraden gestoken, om de onderkant recht te houden en om de dradenparen een beetje op hun plaats te houden. Dat werkt aardig.

Ik wil niet zeggen: ik doe maar wat, want ik heb me zo goed ik kon voorbereid op elk onderdeel van dit project, maar het voelt toch alsof ik op onvaste materie loop. Als het kleed klaar is zal ik pas weten hoe ik het moet doen, wat het effect is van alles, maar dan zal ik hoeveel jaar verder zijn… ?

Dank verschuldigd aan youtube video’s

Geplaatst op by

Ik ben dank verschuldigd aan youtube video’s

De belangrijkste geef ik hieronder als links weer.

Ik wist al dat ik op één raam wilde werken, zo basic mogelijk. Ik wilde dit weefraam vrij eenvoudig zelf in elkaar kunnen zetten en het moest simpel te bedienen zijn. Dit is omdat ik controle over elk stukje van het proces wil bewaren en dat het op mijn maat moet blijven, mijn lichamelijke maat, mijn twee handen.

Het liefst had ik het kleed als een spin uit mijn eigen lichaam geperst.

Ik zou willen dat de draad uit mijn handen ontstaat en ik het al knopend en friemelend in en aan elkaar draai tot een solide geheel. Helaas moest ik daar consessies aan doen, het zou een slap geheel worden als ik zo maar in het wilde weg wat aan elkaar ging knopen, ik had een stramien nodig. Maar dat stramien wilde ik zelf maken: de jute draden, de schering en de inslag, het raamwerk.

Hoe ik de scheringdraden op het raam kon aanbrengen vermoedde ik wel, maar ik had de bevestiging van dit filmpje nodig: https://youtu.be/LEeTfxtJPfo

In het stramien knoop ik dan het gras, het groeisel, het levende. Ik had al eens geknoopt, maar dat was in een bestaand stramien, nu zou ik het in een weefsel doen, een stramien dus dat ik zelf maak. Ik heb gekozen voor de Turkse knoop en dit filmpje was mijn instructie https://youtu.be/ZNUbNiB4NEI

Hierbij bedank ik de vrouwen op deze video’s